Rozrzucanie prochów miłości: patrzenie na pomniki w publicznych przestrzeniach zewnętrznych
Od Wrigley Field po niezapomniane publiczne przestrzenie plenerowe, rozrzucanie prochów bliskich ma długą tradycję, legalną lub nie.
Po tym, jak Cubs wygrali World Series w 2016 roku, zafascynowało mnie to, jak wiele osób chciało rozsypać prochy bliskich – dziadków, tatusiów, rodzeństwa, partnerów – w Wrigley Field.
Jestem baseballistą, ale nie przyszłoby mi do głowy, żeby moje prochy rozsypywały się na boisku.
Ale cudowne piękno ludzi polega na tym, że wszyscy jesteśmy różni.
W artykule opublikowanym 28 października 2016 roku w Sun-Times rzecznik Cubs Julian Green powiedział Maureen O’Donnell, najlepszej autorce nekrologów w kraju: „Nie pozwalamy na rozsypywanie prochów na Wrigley Field i nie ma wyjątków dla nikogo”.
Ludzie i tak to robią. Podejrzewam, że popioły były tam rozsypane wiele razy i mam na myśli więcej niż popiół cygar i bluntów.
Kilka lat później, około 90. urodzin naszego taty, moi czterej bracia i ja zabraliśmy tatę do chaty w górach Pensylwanii, aby upewnić się, że rozumiemy jego ostatnie życzenia. Jedną rzeczą, na którą był nieugięty, było to, że mam rozsypać trochę jego prochów wokół małego źródła w pobliżu tego, co kiedyś było domkiem rodzinnym. To tam siadał na kłodzie i kontemplował życie.
Znajduje się na ziemi państwowej i jest technicznie nielegalne. Ale zapewniam z całego serca, że spełnię jego życzenie.
Przyjdź na początek stycznia i noc przed operacją bypassów. Chirurdzy omówili szczegóły operacji i szanse powodzenia (fenomenalnie dobre, ale nie w 100 procentach).
Po ich wyjściu powiedziałem mojej żonie, jeśli coś poszło nie tak i nie widziałem jej ponownie, miałem dwa główne miejsca, w których chciałem rozsypać moje prochy. Ona zrozumiała.
Jeden to kilka gór na południe od miejsca, w którym tata chciał rozsypać swoje prochy. W gęstym wawrzynu wokół źródła/źródła małego strumienia pstrągowego ustrzeliłem mojego pierwszego cietrzewia, a potem sprzedałem swój pierwszy artykuł w plenerze i wiedziałem, że mogę to zrobić. Oczywiście minęło kolejne 15 lat, zanim to się naprawdę stało.
Drugim obszarem, w którym chciałem, aby rozsypałem moje prochy, jest Starved Rock, gdzie moja żona i ja pobraliśmy się ponad ćwierć wieku temu w parne czerwcowe popołudnie (tak gorące, że myślałem, że kaznodzieja ze Streator w garniturze zanim dotarł na szczyt).
Podejrzewam, że moje nie byłyby pierwszymi popiołami rozprzestrzenionymi z Głodnej Skały i zastanawiałem się, jak jest to postrzegane przez Departament Zasobów Naturalnych stanu Illinois.
Co zaskakujące, jest to legalne w kontekście.
[IDNR] może wyznaczyć obszary jako obszary rozproszenia zgodnie z definicją w ustawie o przepisach dotyczących kremacji (410 ILCS18) i opracował przepisy administracyjne, które mają zastosowanie do rozproszenia, napisała e-mail Rachel Torbert, zastępca dyrektora IDNR. Osoby zainteresowane rozrzuceniem skremowanych szczątków na terenach IDNR lub uzyskaniem dodatkowych informacji powinny skontaktować się z kierownikiem terenu parku, w którym chcą rozrzucić szczątki.
To skłoniło mnie do tego samego pytania o Rezerwaty Leśne w Cook County i Midewin National Tallgrass Prairie.
Midewin to ciekawy przypadek, bo na terenie MPN znajdują się prywatne cmentarze.
Zakopywanie lub rozsypywanie prochów nie jest dozwolone na terenach publicznych National Forest System, które są wspólne dla wszystkich, w tym [MNTP], napisała e-mail Veronica Hinke, urzędnik do spraw publicznych. Umieszczanie szczątków, nagrobków lub pomników na wspólnych terenach publicznych uważa się za trwałe zajęcie terenu, które nie jest zgodne z przeznaczeniem.
Jako stary angielski major uważam, że stałe zajęcie jest interesującym pomysłem w tym zakresie.
Co do FPCC, Carl Vogel, dyrektor ds. komunikacji, wysłał e-maile, zarządzenia dotyczące rezerwatów leśnych nie pozwalają zwiedzającym pozostawiać żadnych materiałów w rezerwatach i nie mamy wyjątku dla prochów bliskich,
Ale jak większość rzeczy związanych z rozrzucaniem popiołów, nie ma żadnych zapisów, by ktokolwiek był za to cytowany.
Myślę, że większość ludzi zdaje sobie sprawę, że smutek jest czymś wyjątkowym.
Taqsam: