Teraz jest już oczywiste, że Bears w drafcie wykręcił szybki
Szybkość Rookie QB Justin Fields może mieć ogromne znaczenie.
Piłka nożna to złożona gra. Ale jedno jest pewne: rozgrywający jest najważniejszym człowiekiem na boisku.
Jak idzie twój rozgrywający, tak idzie twój zespół.
Justin Fields, debiutant Bears, rozświetlił Delfiny w swoim debiucie przedsezonowym w sobotę po południu. A także – i odpowiednio – rozpalił fanów Bears na całym świecie.
Dostrzegliśmy młodego mężczyznę z wyjątkową równowagą w kieszeni, umiejętnością skanowania boiska i podejmowania pewnych decyzji oraz ręką, która jest celna i godna piłki.
Widzieliśmy też prędkość.
Związane z
Justin Fields jest „spokojny, fajny, opanowany” będzie służył mu na boisku i poza nim
Matt Nagy: Brak zawodów QB na obozie Bears
Trzy rzeczy, których nauczyliśmy się z debiutu Justina Fieldsa
Rzeczywiście, widzieliśmy wyjątkową prędkość Fieldsa — 4,45 na 40 prędkości — która jest zasadniczo prędkością odbiornika i prędkości powrotnej.
Tak, słyszałeś o facetach, którzy mają 4.3, nawet rzadkie 4.2. Ale to są gwiazdy toru wyścigowego, ludzkie kule i pamiętaj, że bieg na 40 jardów biegnie w linii prostej, a niewiele na boisku piłkarskim przebiega w linii prostej.
Kiedy Fields strzelił bramkę po ośmiojardowym wyścigu po lewej stronie w trzeciej kwarcie, okrążył gorączkę podań Dolphins, odskoczył od ścigającego linebackera Duke'a Rileya i pokonał bezpieczeństwa Jevona Hollanda dobiegającego do strefy końcowej. To był wdzięk, atletyzm i świadomość przestrzenna. I to była czysta prędkość.
Nikt nie może z całą pewnością powiedzieć, że Fields odniesie wielki sukces w NFL. Gry przedsezonowe są jak inwazje sezonowych cykad — dużo latających i hałasu, prawie nic nieznaczącego.
Ale kiedy powiedział, że profesjonalna gra, w którą grał, wydawała mi się trochę powolna”, trzeba było nadstawić uszy i pomyśleć sobie: „OMG, znaleźliśmy jednego!” Ponieważ gra NFL jest szybka, bardzo szybka.
Tak, zawodnicy są więksi i silniejsi iz pewnością mniejsi niż na studiach. Ale każda pozycja jest rozgrywana z taką szybkością, jak to tylko możliwe. I to robi różnicę.
Nawet ofensywni liniowcy przypominający sterowce są wybierani zgodnie z szybkością i zwinnością w ich małych, przypominających świnie przestrzeniach. Więc jeśli krzepki, ważący 6-3, 227 funtów rozgrywający mówi, że ma czas na myślenie i widzi dobrze boisko, a czas dla niego zwolnił, oznacza to, że jego własna prędkość przekracza normalne granice jego pozycji.
To, co Fields zademonstrował w swoim krótkim spotkaniu z Delfinami, to to, że dobry rozgrywający, który jest szybki, jest lepszy niż dobry rozgrywający, który jest wolny. Lub nawet średnia prędkość.
Oto test. Wyobraź sobie Toma Brady'ego z szybkością. Przyszły Hall of Famer byłby absolutnie przerażający, gdyby miał błyskawicę sprintera, która towarzyszyła jego obliczeniowemu geniuszowi i zabójczej ręce.
Pozostaje więc zastanawiać się, dlaczego NFL tak długo pożądało szybkich i wysportowanych rozgrywających, gorączkowo szukało ich, przygotowywało i zmieniało grę, by wykorzystać ich talenty.
Jednym z powodów jest to, że rzadko można znaleźć kogoś, kto potrafi rzucać rakietami, kto jest przywódcą, kto ma przewagę i kto jest szybki jak diabli.
Fran Tarkenton była śliska i nieuchwytna. Podobnie Joe Theismann i Doug Flutie. Ale ci rozgrywający byli po mniejszej lub szczuplejszej stronie.
Steve Young potrafił się poruszać, a rozgrywający tacy jak Joe Montana, John Elway, a nawet stary sternik Bears, Bobby Douglass, byli bardzo dobrymi sportowcami. Ale nie mieli zawrotnej szybkości i oczywiście z wiekiem zostali całkiem nieźle pobici.
Naprawdę szybcy rozgrywający — Michael Vick, Donovan McNabb, Robert Griffin III, a ostatnio Colin Kaepernick, Tyrod Taylor, Deshaun Watson i Lamar Jackson są w rzeczywistości Blackami. A NFL, jak jestem pewien, że zdajesz sobie sprawę, tylko podążała za społeczeństwem, a nie prowadziła go, dając czarnoskórym mężczyznom możliwości, na które zasługują i w których mogą się wyróżniać.
W grze było stare powiedzenie: białe na środku. Oznaczało to, że wszystkie stanowiska myślowe i kierownicze były rozdzielone: tj. wolny obrońca, środkowy obrońca, środkowy i – oczywiście – rozgrywający.
Zmiana nadchodziła powoli. I słabsze pozycje poszły pierwsze. Wielcy się wyróżniają. Był środkowy obrońca Willie Lanier z The Chiefs, środkowy Dwight Stephenson z Dolphins, Emlen Tunnell dla Packers, a wszystko to w Galerii Sław Pro Football.
Ale Black rozgrywający zostali delikatnie odsunięci na bok. Ich szybkość, jeśli ją posiadali, była prawie szkodą. Hej dzieciaku, ustaw się w szeregu z szerokimi odbiornikami.
Ale w końcu pojawiły się takie gwiazdy jak Warren Moon i Randall Cunningham, a ich prezenty otworzyły oczy. Teraz supergwiazda Chiefs, Patrick Mahomes, zaskakuje ludzi.
Niedźwiedzie mogą mieć dar w Justin Fields. Jaka to będzie radość, jeśli będzie płonąć po piłkarskim niebie, szybko i wściekle.
Taqsam: