Kontuzja otworzyła drzwi irlandzkiemu linebackerowi JD Bertrandowi, który teraz prowadzi drużynę w pojedynkach
Jego 86 wślizgów to prawie dwa razy więcej niż Isaiaha Foskeya jako drugiego zawodnika Irlandczyków.
SOUTH BEND, Indiana — Były obrońca Notre Dame, Drue Tranquill, zwykł obrzydzać swoich kolegów z drużyny, podjadając surowe awokado podczas sesji filmowych.
JD Bertrand, pozycyjny spadkobierca Tranquill i wiodący irlandzki obrońca o milę w tym sezonie, posunął zdrowe odżywianie o krok dalej dzięki swojej miłości do cukinii.
„JD je, naprawdę, naprawdę zdrowo” – powiedział defensywny liniowy Isaiah Foskey, jego kolega z drużyny i współlokator. „On je dużo cukinii. Dodaje do tego trochę przypraw. O to chodzi. JD lubi tego typu przekąski”.
Wygląda na to, że pracuje dla Bertranda, studenta drugiego roku w czerwonej koszulce z podmiejskiej Atlanty. Gdy Notre Dame 10-1 zmierza na zachód, aby zmierzyć się ze Stanford w sobotnim finale sezonu zasadniczego, Bertrand wydaje się być coraz silniejszy.
Jego 86 wślizgów to prawie dwa razy więcej niż Foskey jako drugi napastnik Irlandczyków. Nie zdołał jeszcze złapać przechwycenia, o czym drażnił się trener Brian Kelly podczas wybuchu 55-0 w ostatnią sobotę w Georgia Tech, ale produktywność i zaangażowanie Bertranda nadal robią wrażenie na jego kolegach z drużyny.
„JD Bertrand może być najcięższym pracownikiem w zespole” – powiedział łazik Jack Kiser. „Jestem najlepszym przyjacielem JD. Jeśli ktoś zasługuje na to, co mu się przydarzyło, to właśnie JD. W szatni to żadna niespodzianka.”
Kiedy przewidywany starter Marist Liufau doznał kontuzji kolana kończącej sezon podczas obozu jesiennego, otworzył to Bertrandowi drzwi do
przyjąć znacznie większą rolę. Rozpoczął sezon jedenastoma grami jeden po drugim i nadal jest liderem w grupie utalentowanych linebackerów.
Utrzymuje również znaczącą rolę w jednostkach informacyjnych, ponieważ Notre Dame opiera się na swoich starterach, aby utrzymać swoje zespoły specjalne wśród najlepszych w kraju. Po przeoczeniu tylko kilku zdjęć w pierwszym miesiącu sezonu, Bertrand był przeliterowany na serię lub dwie każdego tygodnia od czasu pożegnania Irlandczyków.
Z długą przerwą nadchodzącą po soboty i czystym prześwietleniem pleców, poszukaj Bertranda jako niezastąpionego w programie Stanford, który zwerbował go w dużej mierze z Katolickiego Liceum Błogosławionej Trójcy w
Roswell, Georgia.
Bertrand, czterogwiazdkowy rekrut, nie powie, kto zajął dla niego drugie miejsce, ale przyznaje, że „było to swego rodzaju mieszanką Stanford, Wisconsin i Florydy, kiedy do tego doszło”.
Grając przeciwko bezpieczeństwa Notre Dame Kyle Hamilton w liceum i znając go od czasu gry w tej samej drużynie koszykówki AAU z nim przez szkołę podstawową, Bertrand ostatecznie zdecydował się dołączyć do niego podczas wędrówki na północ z klasą 2019.
„Znam Kyle'a i jego rodzinę od pierwszej klasy” – powiedział Bertrand. „Kiedyś nie był taki wysoki. Kiedyś był mniejszym kolesiem i małym rozgrywającym, ale niesamowicie urósł”.
Podczas gdy pojawienie się Bertranda pomogło Irlandczykom wytrzymać kontuzję Hamiltona
nieobecność w zeszłym miesiącu, szybko przypisuje starszemu bratu Johnowi Michaelowi Bertrandowi utrzymanie go na ziemi.
Wyróżniający się leworęczny w drużynie baseballowej Notre Dame, która dotarła do Super Regionals, starszy Bertrand odniósł natychmiastowy wpływ jako absolwent przeniesiony z Furman. Pracuje na studiach MBA i przygotowuje się do szóstego sezonu uniwersyteckiego baseballu.
„Jest po prostu dobrym człowiekiem, na którym można się oprzeć, nawet po meczu” – powiedział Bertrand. „Jestem perfekcjonistą, więc pamiętam o wiele więcej złych sztuk niż dobrych. Usiądzie tam i [mówi]: „W porządku, powiedz mi, co zrobiłeś dobrze, powiedz mi, co musisz zrobić lepiej i powiedz mi, czego się nauczyłeś”.
Bertrand przyznał się do wysłania SMS-a do swojego brata przed wywiadami w mediach i doradzono mu, aby trzymał się pewnych tematów. ten
dojrzałość i sukces braci Bertrand to jedna z historii tego roku kalendarzowego w Notre Dame.
„Pod koniec można było po prostu poczuć jego pewność siebie” – powiedział JD Bertrand. „Wchodząc do gry, w każdej grze, wiedziałem, że jest po prostu
zamierzał zrobić swoje i wiedział, że jest
zrobi swoje. To było niesamowite, po prostu móc tu chodzić do szkoły i móc się spotykać i pomagać sobie nawzajem”.
Taqsam: