Tłum oddaje cześć na pływającym ołtarzu Kanye Westa w United Center
Zobaczysz Kanye Westa? Amit, dwudziestokilkuletni mężczyzna z CTA Blue Line w piątek wieczorem, zadzwonił przez samochód do grupy innych milenialsów. Przygotowywali się do wyjścia na tym samym przystanku (najbliższym United Center), co Amit i jego towarzysze Uday i Sohan. I tak, mieli zobaczyć koncert Kanye.
Trzej przyjaciele przebyli całą drogę z Charlotte w Karolinie Północnej, by złapać Westa na jego najnowszym albumie Hosanna, The Life of Pablo, w jego rodzinnym mieście i byli zdecydowanie podekscytowani.
Kanye to geniusz, wykrzyknął Amit, gdy drzwi pociągu się otworzyły. Nie bóg, ale geniusz!
Pionierska supergwiazda rapu, wywodząca się z South Side, bez wątpienia jeden z najbardziej utytułowanych, znaczących artystów, jakich kiedykolwiek zrodziło nasze miasto, od dawna jest określana jako jedno i drugie (i nie tylko, nie wszyscy z nich czczą, jak potwierdza jego profil w tabloidach). ).
Podczas pierwszego z dwóch wyprzedanych koncertów w Chicago podczas niedawno rozpoczętej przez West trasy Saint Pablo Tour, koncertowicze oczekiwali czegoś przesadnego, ponieważ największe/większe/największe to modus operandi Kanye.
Był to pierwszy występ rapera, odkąd przerwał występ w Nowym Jorku i odwołał dwie trasy koncertowe na początku tego tygodnia po incydencie w Paryżu, w którym jego żona, Kim Kardashian West, została okradziona z broni palnej. (West nie wspomniał o swojej żonie ani o incydencie w programie, w którym prawie w ogóle nie rozmawiał z tłumem. Pani West była podobno w piątek wieczorem w Los Angeles).
Tak było po opóźnieniu prawie półtorej godziny po reklamowanej godzinie 20. czas rozpoczęcia, grand jest tym, co dostali. Był to niemalże skromny rodzaj majestatu, z Westem skąpanym w cieniu przez większość swojego stuminutowego występu – cały czas krocząc po unoszącej się (choć nie strasznie wysoko) platformie o wymiarach 20 na 16 stóp, oszukanej Światła UFO. Przytłumione, ciepłe czerwienie, pomarańcze i żółcie słabo oświetlały zachód z powyższego zestawu oświetleniowego, a poniżej oświetlone gromady chciwych suplikantów, tworząc tableau, który mieszał Bliskie Spotkania Trzeciego Rodzaju z nieco złowieszczym Dniem Niepodległości.
Skromnie ubrany w luźne spodnie i tunikę z czegoś, co wyglądało na grubo ciosany materiał (worek? San Pablo odnosi się do św. czasy zbliżały się do fanów na tyle blisko, że pozornie mogli niemal nawiązać kontakt.
West wykonał większość stylistycznego melanżu TLOP, od bogatego w gospel Ultralight Beam przez głupkowatego I Love Kanye do postrzępionego bangera Stronger – często po prostu zaczynał piosenkę, dopóki arena fanów nie zagłuszyła go w ekstazie – wraz z bardziej klasycznymi selekcjami, takimi jak uber - popularny Jesus chodzi i jego hity z 2010 roku, Power and All of the Lights. Reprezentujący przełomowy zestaw 2013 Yeezus był mrożącą krew w żyłach krwią i nowymi niewolnikami.
Mężczyzna, który ostatnim razem bezczelnie przezwał się Yeezus i który w piątek wieczorem radośnie wrzasnął: Yeezy w domu i po prostu musimy się pomodlić! był naprawdę bardziej szamanem niż mesjaszem w swojej ekstrawagancji Pablo, w dużej mierze dzięki radykalnie przeprojektowanej przestrzeni koncertowej.
Artyści z areny od dawna próbują pokonać barierę przestrzenną między sobą (ograniczoną do nieruchomej sceny) a publicznością (w większości sprowadzoną do przykręconych siedzeń). Ale wybiegi i wysięgniki nie mogą konkurować z pływającą sceną, dziwnie migającymi światłami – całym mnóstwem zaczarowanych efektów. To było dezorientujące, nawet nie z tego świata, i niezmiernie przyjemne; sama arena zdawała się zanikać i znikać, wszyscy teraz są częścią jednego pulsującego organizmu z niewyraźnymi granicami.
Tsunami basu uniosło ci włosy i zamieniło szarą materię w papkę, chmury zabarwionej mgły zamazały granice rzeczy i – czekaj, dokąd teraz odpłynął Kanye? To było dziwne, niesamowite i podniecające. I bardzo ciemne, co potęgowało doznania szamańskie; więcej niż kilku z nas z pewnością poznało nasze zwierzęta mocy. A każdy, kto robił notatki, prawdopodobnie po prostu celował długopisem w papier i liczył na najlepsze.
Prawie 15 lat temu, w kwietniu 2002 roku, ten pisarz przeprowadził wywiad z Kanye Westem w ramach łapanki wschodzących producentów hip-hopu z Chicago (wśród nich byli także No ID i Xtreme). West nie wydał jeszcze solowego projektu, choć jego sława rosła – dzięki współpracy z Jermaine Dupri, Twista, Ludacris i Alicia Keys – a zebrał już kilkanaście złotych i platynowych płyt.
Kanye pomyślał, że o tej porze zeszłego roku sprzedawałem bity z mojego łóżeczka za 500 dolarów. Teraz mogę dostać etykiety do telefonu!
Od tego czasu przeszedł prawie zabawnie długą drogę i nie wykazuje oznak spowolnienia.
UWAGA: Kanye West występuje dziś wieczorem w Allstate Arena, 6920 N. Mannheim, Rosemont.
Moira McCormick jest lokalną niezależną pisarką.
Setlista:
— Ojcze Wyciągnij ręce Pt. 1 (Rozszerzone wprowadzenie)
—Pt. 2
—Famous (uruchomiony ponownie 2 razy)
— Styl popowy
(Okładka Drake'a)
— Ta część (okładka ScHoolboy Q)
-Fakty
-Łaska
— Nie lubię (okładka muzyki G.O.O.D.)
-Cały dzień
-Czarny skinhead
— N—- w Paryżu (okładka Jay-Z i Kanye West)
— Nie możesz mi nic powiedzieć
-Moc
-Krew na liściach
—Dowolny styl 4
-Nowi niewolnicy
—Jezus przechadza się
-Migające światła
-Najważniejsze
-Sprzężenie zwrotne
— Wilki
-Bez serca
-Uciec
-Tylko jeden
—Kocham Kanye
— Fale (ponownie uruchomione)
-Dotknąć nieba
-Wszystkie światła
-Dobre życie
— Silniejszy
-Znikać
-Ultrajasna wiązka
Taqsam: