Na Peacock nowe programy są w porządku, a starych jest wiele
Co najmniej jedną oryginalną serię warto zobaczyć w serwisie streamingowym NBC, który zawiera również około 20 000 godzin popularnych programów z archiwów.
Pytanie, które cały czas słyszałem: Co jest teraz dobre w kinach? Co powinienem zobaczyć w ten weekend?
Pytanie, które teraz dostaję cały czas: GDZIE ZNAJDĘ TEN FILM (LUB POKAZ), KTÓRY TAK CIEBIE LUBIŁ?
Rozsądne zapytanie. W końcu są Netflix, Hulu, Amazon Prime Video, Apple TV+, Disney+, CBS All Access, HBO Max i HBO Go, Quibi, Showtime, Epix Now, BET+, Starz, Kweli TV, PBS Passport, MUBI, OVID i in. . Dostępna jest ogromna ilość treści przesyłanych strumieniowo do oglądania w domu (co może prowadzić do astronomicznego miesięcznego rachunku, jeśli nie będziesz ostrożny) i może to być przytłaczające, ale weź pod uwagę, że gdybyśmy byli zablokowani powiedzmy w 1970 roku, twoje oglądanie wybory we wtorek wieczorem byłyby:
The Mod Squad, ABC Movie of the Week, Marcus Welby, MD, Lancer, The Red Skelton Hour, The Governor i J.J., I Dream of Jeannie, The Debbie Reynolds Show.
Otóż to. To jest skład.
Najnowszy wpis w grze strumieniowej: Peacock NBCUniversal, z około 20 000 godzin treści — od aktualnych artykułów NBC, takich jak Law & Order: SUV i Saturday Night Live, po biblioteki 30 Rock, Frasier, The Rockford Files i Columbo, aż po setki filmów, w tym serii Jurassic Park, treści Telemundo oraz oryginalnych, wysokobudżetowych filmów i seriali. Peacock rozwija skrzydła dzięki bezpłatnemu tygodniowemu okresowi próbnemu, po którym możesz wybrać bezpłatny poziom, w którym otrzymasz około połowę dostępnej zawartości lub pakiety premium za 4,99 USD lub 9,99 USD miesięcznie, z dostępem do wszystkich materiału i albo ograniczoną liczbę reklam, albo wcale.
Oto spojrzenie na dwie z głośnych oryginalnych serii, które zadebiutują w Peacock w środę:
„Inteligencja” ★★1⁄2
Jakieś 16 lat po tym, jak Przyjaciele podzielili się ostatnim grupowym uściskiem i wyruszyli w zachód słońca konsorcjum, David Schwimmer powraca do odcinkowej komediowej telewizji z Intelligence, sporadycznie zabawną, ale pozbawioną steru komedią, w której Jerry Bernstein ze Schwimmera jest w połowie nerdem Rossem, w połowie Michaelem Scottem. Jerry jest nieodpowiednim społecznie, nadmiernie pewnym siebie oficerem amerykańskiej NSA, który został wysłany za ocean, by działać jako łącznik z brytyjską jednostką ds. cyberprzestępczości. Myślę, że moglibyśmy się wiele od siebie nauczyć, zwłaszcza ode mnie, ogłasza Jerry po przybyciu. Myśli, że to on rządzi. On nie jest.
Podobnie jak w przypadku sitcomów w miejscu pracy, od Taxi, Cheers, The Office, Brooklyn Nine-Nine do Superstore, zapoznaliśmy się z pozornie kolorową obsadą głównych postaci — w tym przypadku jest to ciekawie mała i niezbyt dobrze rozwinięta grupa, która zawiera naukowy Joseph (Nick Mohammed, twórca serialu); Dame Judi Dench-ish, rzeczowa szefowa operacji Christine (Sylvestra Le Touzel); koleżanka Mary (Jane Stanness), którą nieustannie zaczepiają jej koledzy, oraz hipsterska hakerka Tuva (Gana Bayarsaikhan), która wszystko obserwuje z obojętną ironią.
Przez sześć odcinków Intelligence opiera się na znanych i łatwych konfiguracjach, takich jak wszyscy w biurze, którzy muszą przejść test na wykrywaczu kłamstw (och, zastanawiam się, czy poznamy jakieś osobiste sekrety dotyczące gangu!) i jest bardziej zaniepokojony niektórymi, co prawda sprytnymi i politycznie niepoprawne jednolinijki niż rozwój postaci. (Po spotkaniu ze stosunkowo drobnym Josephem Jerry nazywa go Johnem i mówi: „Czy nie masz nic przeciwko, żebym zapytał, czy masz karłowatość w swojej rodzinie?”). Każdy 22-minutowy odcinek wywołuje kilka chichotów – ale prawie natychmiast można go zapomnieć.
„Złapanie” ★★★
Limitowana, dramatyczna seria The Capture, która została wyemitowana w zeszłym roku przez BBC One, jest znacznie bardziej imponującym i godnym uwagi pojazdem. Jest to zręczny i zabawny, choć czasami zbyt skomplikowany thriller spiskowy w stylu 24, który przenosi koncepcję Fake News na oszałamiający poziom.
Callum Turner wyróżnia się jako Shaun Emery, brytyjski żołnierz, który został skazany za zamordowanie nieuzbrojonego rebelianta talibów w Afganistanie – ale w dniu wydania wyroku jego błyskotliwa adwokatka Hannah Roberts (Laura Haddock) przedstawia dowody wskazujące na awarię techniczną w nagraniu z kasku i udowadniając, że działania Shauna były uzasadnione. Tej nocy kamery CCTV łapią Shauna i Hannah całujących się na przystanku autobusowym — a potem Shaun gwałtownie odciąga Hannah i znika.
Przynajmniej tak pokazuje materiał filmowy. Jak wkrótce się dowiadujemy, technologia deepfake pozwala różnym organizacjom z odrębnymi programami sfałszować praktycznie każdy nagrany materiał, aby poprawić zdarzenia, oskarżać niewinnych o przestępstwa, których nie popełnili, fabrykować morderstwa, naginać rzeczywistość do ich czasami nikczemnych potrzeb. Shaun jest antybohaterem tej historii, ale to detektyw Holliday Grainger, Rachel Carey, staje się główną bohaterką, niestrudzenie pracując, aby rozwikłać pozornie niekończące się warstwy sztuczek i oszustw oraz podwójnych i potrójnych krzyży. To świetnie wyglądający, w dobrym tempie i aktualnym thrillerze, ze znakomitą pracą Turnera, Haddocka i Graingera oraz chwytliwymi pracami drugoplanowymi Rona Perlmana i Famke Janssena. Nawet obserwatorzy i obserwatorzy obserwujący obserwatorów w Capture są obserwowani, sprytna sztuczka, która angażuje nas przez cały czas.
Taqsam: