Peter Fonda, zagrał w „Easy Rider”, zmarł w wieku 79 lat
Oficjalną przyczyną śmierci była niewydolność oddechowa spowodowana rakiem płuc.
LOS ANGELES — Aktor Peter Fonda, syn hollywoodzkiej legendy, który sam stał się gwiazdą filmową zaraz po tym, jak napisał scenariusz i wystąpił w kontrkulturowym klasyku Easy Rider, nie żyje. Jego rodzina powiedziała w oświadczeniu, że Fonda zmarł w piątek rano w swoim domu w Los Angeles. Miał 79 lat.
Oficjalną przyczyną śmierci była niewydolność oddechowa spowodowana rakiem płuc.
W jednym z najsmutniejszych momentów naszego życia nie jesteśmy w stanie znaleźć odpowiednich słów, by wyrazić ból w naszych sercach – powiedziała rodzina w oświadczeniu. W żałobie prosimy o poszanowanie naszej prywatności.
Urodzony w hollywoodzkiej rodzinie królewskiej jako jedyny syn Henry'ego Fondy, Peter Fonda utorował sobie drogę swoimi nonkonformistycznymi skłonnościami i zdobył nominację do Oscara za współautorstwo psychodelicznego filmu o podróży Easy Rider. Nigdy nie zdobyłby tej złotej statuetki, ale później zostałby nominowany za swój czołowy występ jako weteran Wietnamu i owdowiały pszczelarz w Ulee's Gold.
Fonda urodziła się w Nowym Jorku w 1940 roku dla rodziców, których osobowości były całkowitym przeciwieństwem buntowniczych wizerunków, które pielęgnowały ich dzieci. Ojciec Henry Fonda był już hollywoodzkim gigantem, znanym z grania prostych kowbojów i żołnierzy. Matka Frances Ford Seymour była urodzoną w Kanadzie amerykańską towarzyską.
Miał zaledwie 10 lat, kiedy zmarła jego matka. Doznała załamania nerwowego po tym, jak dowiedziała się o romansie męża i została zamknięta w szpitalu. W 1950 roku popełniła samobójstwo, podcinając sobie gardło brzytwą. Minęło około pięciu lat, zanim Peter Fonda poznał prawdę o jej śmierci.
Fonda przypadkowo zastrzelił się i prawie zmarł w swoje 11. urodziny. To była historia, którą często opowiadał, w tym podczas wycieczki na kwasie z członkami The Beatles i The Byrds, podczas której Fonda podobno powiedział: „Wiem, jak to jest być martwym”.
John Lennon użył tego wersu w piosence Beatlesów She Said She Said.
Fonda uczęszczał do szkół prywatnych w Massachusetts i Connecticut jako dziecko, przeniósł się na University of Nebraska w rodzinnym stanie swojego ojca, dołączając do tej samej grupy aktorskiej – Omaha Community Playhouse – gdzie zaczynał Henry Fonda.
Następnie wrócił do Nowego Jorku i dołączył do Cecilwood Theatre, gdzie dostawał małe role na Broadwayu i gościnnie w programach telewizyjnych, w tym w Naked City i Wagon Train.
Fonda przez większość życia pozostawał w separacji ze swoim ojcem, ale powiedział, że zbliżyli się do siebie na przestrzeni lat, zanim Henry Fonda zmarł w 1982 roku.
Peter jest pełen głębokiej słodyczy, miły i wrażliwy na swój rdzeń. Nigdy by celowo nie skrzywdził niczego ani nikogo. W rzeczywistości, kiedyś kłócił się ze mną, że warzywa mają duszę (były lata 60.), powiedziała jego siostra Jane Fonda w swoim pamiętniku z 2005 roku. Ma dziwny, złożony umysł, który chwyta i trzyma się szczegółów, od najdrobniejszych szczegółów jego dzieciństwa po sprawy kosmiczne, z oszałamiającą ilością pomiędzy. Tata nie potrafił docenić i pielęgnować wrażliwości Petera, nie widział go takim, jakim był. Zamiast tego próbował zawstydzić Petera swoim własnym obrazem stoickiej niezależności.
Chociaż Peter nigdy nie osiągnął statusu swojego ojca, ani nawet starszej siostry, wpływ Easy Rider, który właśnie obchodził swoje 50-lecie, wystarczył, by umocnić jego miejsce w kulturze popularnej.
Fonda współpracowała z innym młodym aktorem, Dennisem Hopperem, nad scenariuszem opowiadającym o dwóch palących marihuanę i narkotykowych motocyklistach podczas podróży przez południowy zachód, gdy jechali do Nowego Orleanu dla Mardi Gras.
Po drodze Fonda i Hopper zaprzyjaźniają się z pijanym młodym prawnikiem — Jack Nicholsonem w przełomowej roli — ale podniecają wieśniaków z Południa i zostają zamordowani, zanim będą mogli wrócić do domu.
Postać Fondy, Wyatt, nosił kask w gwiazdy i paski i jeździł motocyklem o nazwie Kapitan Ameryka, zmieniając tradycyjne obrazy dla kontrkultury.
Aktorka Illeana Douglas napisała na Twitterze swoje kondolencje w piątek z hashtagiem RIPCaptainAmerica.
„Easy Rider” przedstawiał wzrost kultury hipisowskiej, potępiał establishment i celebrował wolność, napisał Douglas. Peter Fonda ucieleśniał te wartości i wpoił je w pokolenie.
W wywiadzie dla Sun-Times z 2000 r. Fonda wspomniał o swojej najbardziej pamiętnej wyprawie filmowej: Było świetnie. Po wydaniu „Easy Rider” poczułem się jak najpotężniejszy surfer na świecie. Byłem w zakręcie najdoskonalszej fali. I chłopcze, ta fala przeszła na dużą odległość.
Fonda grał motocyklistów przed Easy Rider. W 1966 roku w reżyserowanym przez Rogera Cormana filmie Wild Angels, w którym gra Heavenly Blues, lidera zespołu Hells Angels, Fonda wygłasza przemówienie, które mogłoby służyć zarówno jako osobista mantra, jak i manifest dla młodzieży lat 60.
Chcemy być wolni! Fonda mówi kaznodziei w filmie. Chcemy być wolni i robić to, co chcemy. Chcemy być wolni do jazdy. Chcemy móc swobodnie jeździć naszymi maszynami bez ingerencji człowieka! A my chcemy się naładować!
Fonda wyprodukowała Easy Rider, a Hopper wyreżyserował ją za skromne 380 000 dolarów. Na całym świecie zarobił 40 milionów dolarów, co jak na tamte czasy było pokaźną sumą.
Film był hitem w Cannes, zdobył nominację do Oscara za najlepszy scenariusz dla Fondy, Hoppera i Terry'ego Southerna i od tego czasu znalazł się na liście 100 najlepszych amerykańskich filmów Amerykańskiego Instytutu Filmowego. Instytucja udzieliła oficjalnego błogosławieństwa w 1998 roku, kiedy Easy Rider został wpisany do Narodowego Rejestru Filmów Stanów Zjednoczonych ze względu na znaczenie kulturowe, historyczne lub estetyczne.
W 1969 roku powiedział agencji Associated Press, że jeśli chodzi o moje pokolenie, nadszedł czas, aby zaczęli przemawiać na własną rękę. „Cichej większości” było za dużo – na obu końcach luki pokoleniowej.
Chociaż później wspomniał w wywiadzie dla The Hollywood Reporter z 2015 roku, że mogło to wpłynąć na jego perspektywy kariery: z pewnością wbiło to gwóźdź do trumny „następnego Deana Jonesa w Disneyu”.
Dorobek Fondy mógł być płodny, ale nie zawsze był dobrze postrzegany, czego był doskonale świadomy. Ale powiedział, że Ulee's Gold, który ukazał się w 1997 roku, był najlepszą zabawą, jaką kiedykolwiek miał podczas robienia filmu. Nosił w tej roli te same okulary w drucianych oprawkach, które nosił jego ojciec w Na złotym stawie, chociaż powiedział, że nie kieruje Henry'ego Fondy w spektaklu. Przegrał Oscara z Nicholsonem, który wygrał za tak dobre, jak to tylko możliwe.
Jego inne filmy to Najemna ręka, 3:10 do Yumy, Limey i Brudna Mary, Crazy Larry. Zadebiutował w filmie w 1963 u boku Debbie Reynolds w Tammy and the Doctor.
Taqsam: