Christopher Plummer urzeka w „Wszystkie pieniądze świata”
Jest pan wredny, panie Grinch – to znaczy panie Getty.
Jesteś krzemiennym, twardym wzrokiem, zimnym sercem, prawie bezradnym szczypcem. Jesteś nie tylko najbogatszym człowiekiem na świecie, jesteś najbogatszym człowiekiem, jaki kiedykolwiek żył — a jednak kiedy twój wnuk zostaje porwany i żąda się okupu, twierdzisz, że nie masz pieniędzy do stracenia i odmawiasz płacenia ani grosza. .
Jesteś potworem, panie Getty. A ty jesteś najbardziej zabawną i fascynującą postacią w All the Money in the World.
W dynamicznym, świetnie wyglądającym i zwinnym podejściu Ridleya Scotta do jednego z najsłynniejszych przypadków porwania 20-leciaNSwieku, legendarny Christopher Plummer znika w roli miliardera, potentata naftowego J. Paula Getty'ego i zapewnia potężny, magnetyczny, kradnący sceny występ.
Plummer gra kogoś, kogo kochamy nienawidzić, a jednak daje Getty'emu wystarczająco dużo człowieczeństwa, wystarczająco tragicznej (choć samookaleczonej) samotności i nieszczęścia, prawie żal nam go, nawet gdy chcemy uścisnąć mu pięści za to, że jest takie żałosne przekleństwo.
To nie jest wstawiana scena. Plummer występuje w prawie dwóch tuzinach scen. Może nie mieć tyle czasu na ekranie, co Charlie Plummer (który nie jest spokrewniony z Christopherem Plummerem) jako porwany nastolatek, John Paul Getty III; Michelle Williams jako Abigail Harris, matka Paula, i Mark Wahlberg jako Fletcher Chace, specjalista ds. bezpieczeństwa, którego zadaniem jest sprowadzenie Paula do domu – ale to występ Christophera Plummera wybrzmiewa najsilniej. Nawet gdy jego postać jest poza ekranem, rzuca długi cień na działania wszystkich innych.
I tak, występ jest tym bardziej niezwykły, że pan Plummer został w istocie poproszony o uratowanie tego filmu, który został ukończony z Kevinem Spacey jako Getty przed licznymi zarzutami o wykorzystywanie seksualne przez Spacey.
Trzeba przyznać studio, filmowcom i wielu wybitnym członkom obsady, że wszyscy zgodzili się na pospieszną powtórkę, która kosztowała 10 milionów dolarów i odbywała się w ciągu 18-godzinnych dni.
I co za triumf dla wszystkich, którzy obawiają się, że jeśli nie wiedzielibyście, że Spacey pierwotnie został obsadzony jako Getty i zobaczylibyście Wszystkie pieniądze na świecie w takiej postaci, w jakiej są, nie zauważylibyście najmniejszej zmarszczki w tkaninie filmu. To dobra, staromodna opowieść, oparta na niewiarygodnie prawdziwej historii, wypełniona świetnym aktorstwem i pozostawiająca nas zdumiewających ogromnym śladem pozostawionym przez J. Paula Getty'ego na świecie – i kręcąc głowami na człowieka, który wydawał się niezdolny do prawdziwego zadowolenia jego oszałamiające bogactwo i władzę oraz niezdolność do docenienia prawdziwego znaczenia rodziny.
Opierając się na scenariuszu Davida Scarpy, reżyser Scott przeskakuje tam iz powrotem na osi czasu — może trochę za często.
Mamy retrospekcje do interesów Johna Paula Getty'ego z arabskimi szejkami naftowymi w latach 40. XX wieku. Otrzymujemy domowe sceny rozgrywające się w połowie lat 60., kiedy zrażony syn Getty'ego, Jan Paweł Getty II (Andrew Buchanan) i jego kochająca żona Gail (Michelle Williams) wychowują potomstwo uroczych dzieci i wydają się być głęboko zakochani, mimo że nie mają pieniądze i pomimo nadużywania alkoholu (i ostatecznie substancji) przez Johna.
I dowiadujemy się o Fletcherze Chace Wahlberga, byłym tajniaku, który teraz zajmuje się bezpieczeństwem starca i nie tylko.
Kiedy Paul zostaje porwany, pojawia się w wiadomościach międzynarodowych, ale sprawy przybierają dziwny obrót, gdy Getty odmawia zapłacenia okupu w wysokości 17 milionów dolarów. Gdy Fletcher zaczyna coraz bardziej współczuć Abigail (mimo że jest na liście płac starca) i miesiące się ciągną, biedny Paul zostaje sprzedany jeszcze bardziej paskudnej bandzie złych hombrów — którzy odcinają mu ucho i wysyłają je pocztą , ostrzegając, że będą nadal wysyłać kawałki Paula, jeśli ich żądania nie zostaną spełnione.
Wszystkie pieniądze na świecie są inspirowane prawdziwymi wydarzeniami i chociaż większość najważniejszych wydarzeń rzeczywiście się wydarzyła, jest mnóstwo dramatycznej licencji, zwłaszcza w kulminacyjnych końcowych rozdziałach. Jeden dramatyczny (i całkowicie fikcyjny) rozkwit wydaje się szczególnie niepotrzebny i osłabia jego wpływ – ale tylko trochę.
Przez pewien czas ten film będzie prawdopodobnie najbardziej znany z dramatu zakulisowego. Ale sama praca zasługuje na przetrwanie jako jeden z lepszych filmów 2017 roku.
★★★ 1⁄2
Zdjęcia TriStar przedstawia film w reżyserii Ridleya Scotta, napisany przez Davida Scarpę, oparty na książce Painfully Rich Johna Pearsona. Ocena R (za język, przemoc, niepokojące obrazy i krótkie treści związane z narkotykami). Czas trwania: 132 minuty. Otwiera się w poniedziałek w lokalnych teatrach.
Taqsam: